Złudzenie

Samotność. Siostra nas wszystkich.

Spotykamy się z nią codziennie. Nawet wielokrotnie.

Dlaczego przychodzi, pomimo iż jest gościem niechcianym?

Bo jest częścią nas.  Taką, której nie da się pozbyć.

Nawet jak się zakochamy. Nie jesteśmy sami, ale ta druga osoba nie jest wieczna.

Nie zawsze jest przy nas. Nie jest to, zatem długa samotność.

Ale są tacy, co nie mają tego szczęścia.

A ty? Ty czytelniku?

Jesteś jednym z nielicznych szczęśliwców?

Pogoń

Czy jesteśmy sami?

Czy w oddali ktoś na nas czeka?

Czy ktoś wyciągnie rękę kiedy będzie taka potrzeba?

Gdzie to wszystko jest?

Gdzie Utopia do której dążymy?

Stan szczęścia którego pragniemy?

Pogoń za celem którego nie ma?

Skąd mamy wiedzieć czy on naprawdę istnieje?

Nie mamy dowodu, ani nawet poszlaki.

Idziemy ślepo w przód. Dlaczego?

Bo nic innego nam nie pozostaje.

Zastanów się czytelniku.

Co się stanie jeśli się zatrzymasz?

Jeśli na chwilę opuścisz pogoń?

Nie zginiesz, żyć będziesz.

Lecz swego czasu już nie dogonisz.

Ci z którymi pędziłeś ramię w ramię znikną z Twojego horyzontu.

Poznasz nowych, innych równie bystrych,

Jeżeli zdecydujesz się wrócić.

Jeśli nie,

Dopadnie Cię marazm, nostalgia, przygnębienie.

Bo może sama pogoń, szczęściem się zowie.

M..a

Jak żyć normalnie?

Kiedy mnie nie rozumiesz.

Kiedy nie chcesz mnie poznać.

Tracimy kontakt czego nie chcę,

Jednak widocznie jest Ci to na rękę.

Nie chcę sytuacji by za 20 lat nie zamieniać z Tobą ani słowa.

Czy ty tego chcesz? To jest Twój cel?

Ugina się jak mogę,

Ale w końcu przyjdzie tego kres.

Zrozum to proszę wreszcie,

Nim będzie za późno,

Nim szumy ustaną na wietrze.

R......

Czuje się spychana w przepaść.

Czuję się odtrącona i sama.

Samotna wśród tylu ludzi.

Oparcie dają mi ludzie z zewnątrz,

A Ci, co powinni je dawać się odwracają.

Co dzień staję przed decyzja.

Decyzja opuszczenia świata.

Bo co innego może mi pozostać?

Nic mnie nie cieszy, nic mnie nie bawi.

A jest tyle rzeczy, co smutek mi sprawi.

Dlatego tak bardzo mam dość.

Lecz nie dam po sobie tego poznać.

To słabość.

Dlatego o tym nie mówię.

To słabość.

Dlatego to takie trudne – radość.